Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος

[evaa]

Γειας σας!μηπως γνωρίζετε πού μπορούμε να βγάλουμε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος όταν τελειώσουμε τη σχολή???

[nikos_psych]

Πρεπει να πας στη νομαρχια στην οποια υπαγεσαι, η οποια μετα απο εξετασεις παθολογικες, νευρολογικες κλπ κλπ, θα σου χορηγησουν την αδεια!

[mariajulia]

Εμεις που ειμαστε φοιτητες απο Κυπρο αλλα θελουμε να παρουμε την αδεια της Ελλαδας σε ποια νομαρχια παμε?

[evaa]

ευχαριστω!!!

[elenistas]

Δηλαδή τώρα που θα ανοίξουν τα λεγόμενα "κλειστά επαγέλματα" και που προβλέπεται γενική κατάργηση της έκδοσης άδειας από την αρμόδια αρχή πριν κάποιος ξεκινήσει τη δραστηριότητά του,
ΔΕ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΔΕΙΑ για να δουλέψει ως ψυχολόγος ?????

[emily the strange]

Τι;;;ισχύει αυτό;;;;;;;;;;;;;;;

[rainbow]

Δηλαδή τώρα που θα ανοίξουν τα λεγόμενα "κλειστά επαγέλματα" και που προβλέπεται γενική κατάργηση της έκδοσης άδειας από την αρμόδια αρχή πριν κάποιος ξεκινήσει τη δραστηριότητά του,
ΔΕ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΔΕΙΑ για να δουλέψει ως ψυχολόγος ?????

WTF?
ξέρει κανένας κάτι παραπάνω γι' αυτό?
τελικά όσοι τελειώνουν από εδώ κ πέρα δεν θα βγάζουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος?

[mariajulia]

??? Ισχύει or not τελικά?

[ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΥΒΙΤΗ]

Για σας παιδιά.Μπήκα στο πρόγραμμα ψυχολογίας με τις προηγούμενες κατατακτήριες και δεν γνωρίζω πολλά πράγματα ως αναφορά στην ειδίκευση και τι ακριβώς μπορείς να κάνεις με το πτυχίο. Ξέρω ότι σου δίνουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Που μπορείς να απασχοληθείς μ' αυτή; Για να πάρεις μια ειδίκευση που πρέπει να την κάνεις; Σε κάποια ιδιωτικά ίσως κέντρα; Kάποιος που είναι παιδοψυχολόγος π.χ που την έλαβε; Aν μπορεί κάποιος ας με διαφωτίσει, καθότι δεν ανεβαίνω συχνά στη σχολή, λόγω οικογενειακών υποχρέωσεων. Ευχαριστώ θερμά.

[VizardNick]

Aπ' όσο ξέρω και έχω διαβάσει,με την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος θεωρητικά ανοίγεις και δικό σου γραφείο(αλλά εκεί πέφτει πολλή γραφειοκρατία για να το ανοίξεις οπότε δύσκολο να το ανοίξεις)πρακτικά όμως θεωρείσαι ανειδίκευτη ψυχολόγος με γενικές γνώσεις, κοινώς ξέρεις λίγο απ' όλα και κακά τα ψέματα ένας 4ετής κύκλος σπουδών δεν αρκεί για να είσαι επαρκής ως ψυχολόγος.
Επιπλέον,νομίζω ότι τώρα είναι κομμάτι δύσκολο να απασχοληθείς κάπου πέρα από βοηθός κλινικού/ψυχολόγου υγείας/σχολικού,κλπ ψυχολόγου.Στην ειδίκευση τώρα,υπάρχουν τα μεταπτυχιακά προγράμματα που προσφέρει το ΕΚΠΑ(κλινικής ψυχολογίας και σχολικής ψυχολογίας) και έπειτα μιλάμε για μεταπτυχιακά του εξωτερικού ή σεμινάρια 6μηνιαία από όσα έχω συναντήσει αλλά δεν ξέρω κατα πόσον μπορείς να ειδικευτείς από αυτά.Επίσης,για μεταπτυχιακά ιδιωτικών κολλεγίων δεν το έχω ψάξει καθόλου,οπότε και δεν γνωρίζω.
Ελπίζω να βοήθησα.

[lizardk]

Aπ' όσο ξέρω και έχω διαβάσει,)πρακτικά όμως θεωρείσαι ανειδίκευτη ψυχολόγος με γενικές γνώσεις, κοινώς ξέρεις λίγο απ' όλα και κακά τα ψέματα ένας 4ετής κύκλος σπουδών δεν αρκεί για να είσαι επαρκής ως ψυχολόγος.
Επιπλέον,νομίζω ότι τώρα είναι κομμάτι δύσκολο να απασχοληθείς κάπου πέρα από βοηθός κλινικού/ψυχολόγου υγείας/σχολικού,κλπ ψυχολόγου.Στην ειδίκευση τώρα,υπάρχουν τα μεταπτυχιακά προγράμματα που προσφέρει το ΕΚΠΑ(κλινικής ψυχολογίας και σχολικής ψυχολογίας) και έπειτα μιλάμε για μεταπτυχιακά του εξωτερικού ή σεμινάρια 6μηνιαία από όσα έχω συναντήσει αλλά δεν ξέρω κατα πόσον μπορείς να ειδικευτείς από αυτά.Επίσης,για μεταπτυχιακά ιδιωτικών κολλεγίων δεν το έχω ψάξει καθόλου,οπότε και δεν γνωρίζω.
Ελπίζω να βοήθησα.

με την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος θεωρητικά ανοίγεις και δικό σου γραφείο(αλλά εκεί πέφτει πολλή γραφειοκρατία για να το ανοίξεις οπότε δύσκολο να το ανοίξεις................
ποιος λεει οτι ειναι δυσκολο να ανοιξεις δικο σου γραφειο λογω γραφειοκρατικων?τι εννοεις γραφειοκρατικα..?εχεις την αδεια.
επισης,εχεις καθε δικαιωμα να ανοιξεις δικο σου γραφειο,οταν εχεις τελειωσει ψυχολογια παντα μιλαμε.
τωρα για τα πρακτικα,εκει ειναι αλλο θεμα τι ξερεις εσυ για να κανεις κατι τετοιο.

[VizardNick]

για τα γραφειοκρατικά το έχω μάθει από γνωστό μου που είχε κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και αποφάσισε να επιστρέψει για να ανοίξει γραφείο όμως δεν το κατάφερε μιας και δεν του το επέτρεψε η πολιτεία.Τώρα αν έχει αλλάξει όλο αυτό μετά από 4 χρόνια(πριν 4 χρόνια το σύζητουσα το θέμα αυτό) δεν γνωρίζω.

[lizardk]

για τα γραφειοκρατικά το έχω μάθει από γνωστό μου που είχε κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και αποφάσισε να επιστρέψει για να ανοίξει γραφείο όμως δεν το κατάφερε μιας και δεν του το επέτρεψε η πολιτεία.Τώρα αν έχει αλλάξει όλο αυτό μετά από 4 χρόνια(πριν 4 χρόνια το σύζητουσα το θέμα αυτό) δεν γνωρίζω.

τι δεν του το επετρεψε η πολιτεια?μαλλον δεν ειχε αδεια,προσωπικα πρωτη φορα ακουω τετοιο πραγμα.μη λεμε αβεβαιοτητες ρε παιδια,τα βλεπουν κ εκεινοι που ενδιαφερονται αυτα

[mariajulia]

να ρωτήσω κατι... όσον αφορά το Πιστοποιητικό Υγείας, πάμε μόνοι μας και το παίρνουμε ή μας παραπέμπουν αυτοί κάπου?

[TasosNt]

Είμαι τελειόφοιτος προπτυχιακός φοιτητής Ψυχολογίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να τοποθετηθώ επί διαφόρων ζητημάτων, που έχουν τεθεί από τους συνομιλητές έως τώρα, καθώς διακρίνω μία έντονη διάσταση παραπληροφόρησης.

Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου
Να ξεκαθαρίσουμε, ότι για να δηλώνει ο οιοσδήποτε Ψυχολόγος θα πρέπει να έχει Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, την οποία και αποκτά μέσα από μία σειρά διαδικασιών με το βασικό του Πτυχίο Ψυχολογίας. Τώρα, Πτυχία Ψυχολογίας στην Ελλάδα χορηγούν μόνο το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (http://psy.panteion.gr/), το Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (http://imm.demokritos.gr/UOA-PSYCH/, http://www.ppp.uoa.gr/), το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (http://www.psy.auth.gr/) και το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (http://psixologia.dev.edu.uoc.gr/). Αυτά και μόνον αυτά. Επιπλέον, Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορούν να πάρουν κάτοχοι Πτυχίου Ψυχολογίας από αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, εφ’ όσον το Πτυχίο τους εγκριθεί ως αντίστοιχο και ισότιμο με εκείνα της ημεδαπής από το Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών & Πληροφόρησης (http://www.doatap.gr/).
Γίνεται, νομίζω, αντιληπτό από τα παραπάνω, ότι κανένα άλλο Πτυχίο δε δίνει στον κάτοχό του τη δυνατότητα έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου.
Όσον αφορά στα Τμήματα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε καμία των περιπτώσεων δεν απονέμουν πτυχία Ψυχολογίας, παρά μόνο δίνουν τη δυνατότητα στους αποφοίτους τους να ενταχθούν στο Π.Ε. Φιλολόγων, όποια κατεύθυνση κι αν έχει επιλέξει ο εκάστοτε φοιτητής.
Από την άλλη μεριά, όσον αφορά στο λεγόμενο «άνοιγμα του κλειστού επαγγέλματος των Ψυχολόγων», δεν υπάρχει καμία εξέλιξη ως προς τις νομοθετικές ρυθμίσεις και συνεπώς ισχύουν μέχρι στιγμής τα προαναφερόμενα.
Κατά την προσωπική μου, βέβαια, άποψη η Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου θα έπρεπε να δίνεται μόνο σε κατόχους Πτυχίου Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία, κατ’ αντιστοιχίαν των νομοθεσιών για τους Ψυχολόγους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις σε μεγάλο βαθμό ως ευνομούμενο και πολιτισμένο κράτος, ότι οι υπηρεσίες, που παρέχονται στους πολίτες σου, είναι υψηλού επιπέδου και διαφυλάττεις, έτσι την ψυχική αλλά και σωματική τους υγεία, αν μιλάμε για κλινική πρακτική. Παραθέτω τους συνδέσμους τόσο για τη British Psychological Society (http://www.bps.org.uk/) όσο και για την American Psychological Association (http://www.apa.org/), για όποιον ενδιαφέρεται.
Πληροφορίες για τη διαδικασία έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου μπορεί κανείς να βρει στην επίσημη ιστοσελίδα του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (http://www.seps.gr/).

Ειδικότητες Ψυχολογίας
Επιπροσθέτως, θεωρώ, ότι πρέπει να γίνει σαφές, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα από το κράτος αναγνωρισμένες ειδικότητες Ψυχολογίας. Αυτό σημαίνει, ότι νομικά κανείς Ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει την εφαρμοσμένη ή ακαδημαϊκή ψυχολογική του ειδικότητα. Θα δώσω ένα παράδειγμα, ώστε να γίνει κατανοητό αυτό, που προείπα. Εάν ένας επαγγελματίας έχει Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία, απαγορεύεται να δηλώνει Κλινικός Ψυχολόγος. Θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία.
Φυσικά και αυτό είναι απαράδεκτο, τόσο για τους πολίτες, οι οποίοι παραπληροφορούνται για ακόμη μια φορά και οδηγούνται σε «επαγγελματίες – τσαρλατάνους», όσο και για τον ίδιο το χώρο της Ψυχολογίας, ο οποίος υποβαθμίζεται.
Την ειδικότητα, η οποία - για άλλη μια φορά θα τονίσω - δεν αναγνωρίζεται από το Ελληνικό Κράτος, την αποκτά κανείς με το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης σε κάποιον επίσημο εφαρμοσμένο ή ακαδημαϊκό Κλάδο της Ψυχολογίας και κατ' επέκτασιν με το Διδακτορικό Δίπλωμα σε επίσης αναγνωρισμένο Κλάδο της Ψυχολογίας.
Για να εργαστεί κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο, παραδείγματος χάριν σε δημόσιο Γενικό ή Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, που σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο) θα εργαζόταν ένας Κλινικός Ψυχολόγος (με Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία – διαφορετικά δε θα ήταν αναγνωρισμένος ως Κλινικός Ψυχολόγος και άρα δε θα είχε Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος), στην Ελλάδα πρέπει να είναι Ψυχολόγος κάτοχος αναγνωρισμένου Πτυχίου Ψυχολογίας με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και ανάλογα με την εκάστοτε προκήρυξη κάτοχος κάποιου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης ή / και Διδακτορικού Διπλώματος ανεξαρτήτως ειδίκευσης σε κλάδο της Ψυχολογίας. Για παράδειγμα, αν βγάλει μία προκήρυξη το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, η οποία θα αφορά σε προσλήψεις Ψυχολόγων θα ζητείται Πτυχίο Ψυχολογίας της ημεδαπής ή Πτυχίο Ψυχολογίας της αλλοδαπής αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο της ημεδαπής από το Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και μπορεί να μοριοδοτείται η κατοχή από τον υποψήφιο Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία. Κατά συνέπεια, αν κάνει αίτηση κάποιος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία κι ένας άλλος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Σχολική Ψυχολογία, θα προσλάβουν το δεύτερο καθώς έχει περισσότερα τυπικά προσόντα, παρ' ότι ο πρώτος θα είναι πιο αρμόδιος βάσει μεταπτυχιακής ειδίκευσης για να εργαστεί σε ένα ψυχιατρικό πλαίσιο! Αυτό σημαίνει, ότι όλα τα Μεταπτυχιακά Διπλώματα Ψυχολογίας ανεξαρτήτως ειδίκευσης, στις προκηρύξεις διορισμών στο δημόσιο τομέα λαμβάνουν την ίδια μοριοδότηση. (!)Βέβαια, σε κάποιες προκηρύξεις μπορεί να υπάρχει κάποια προτίμηση σε κάποια μεταπτυχιακή ειδίκευση(!). Έτσι, στο παραπάνω παράδειγμα, μπορεί η προκήρυξη να αναφέρει, ότι θα προτιμηθούν Ψυχολόγοι κάτοχοι αναγνωρισμένου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Κλινική Ψυχολογία. Είμαστε εξ άλλου η χώρα της παράνοιας! Στον ιδιωτικό, βέβαια, τομέα μπορεί να σου ζητήσουν ό, τι κρίνουν οι εκάστοτε εργοδότες ως απαραίτητο.
Το ότι, όμως, δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί οι ειδικότητες της Ψυχολογίας στην Ελλάδα, δε συνεπάγεται, ότι με το βασικό μας Πτυχίο δηλώνουμε ανειδίκευτοι, προφανώς! Δηλώνουμε Ψυχολόγοι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ θολά, αλλά είναι στο χέρι μας να παλέψουμε για τα δικαιώματα του Κλάδου μας, αλλά κυρίως για τα δικαιώματα των ασθενών μας.

Ψυχοθεραπεία
Ας περάσουμε και στο θέμα της Ψυχοθεραπείας. Για ακόμη μια φορά, στην Ελλάδα ο τίτλος του «Ψυχοθεραπευτή» δεν είναι νομικά θεσμοθετημένος και θεωρητικά είναι παράνομο ο οιοσδήποτε να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής. Αν συνεχίσω το παραπάνω παράδειγμα, ας υποθέσουμε, ότι ο άνω επαγγελματίας έχει εκπαιδευτεί στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία, Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία και εκπαίδευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία ή ότι παρέχει Γ / Σ Ψυχοθεραπεία. Σε καμία περίπτωση το ελληνικό κράτος δεν τον κατοχυρώνει, ώστε να μπορεί να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής Γ / Σ κατεύθυνσης. Κατά την προσωπική μου, άποψη και πάλι, αυτό δημιουργεί τρομερά προβλήματα στους αναγνωρισμένους Ψυχοθεραπευτές και απίστευτη σύγχυση στον κόσμο, που γίνεται αποδέκτης αυτών των υπηρεσιών.
Επειδή ακούγεται από διάφορους, ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος Ψυχολόγος, Ψυχίατρος ή Παιδοψυχίατρος, ώστε να παρέχει ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες, να επισημάνω, ότι για μένα αυτή η πρακτική είναι το λιγότερο επικίνδυνη! Η Ψυχοθεραπεία είναι το μέσο των ειδικών – Ψυχολόγων, Ψυχιάτρων και Παιδοψυχιάτρων – ώστε να θεραπεύσουν μία ψυχική διαταραχή ή να βοηθήσουν τον πάσχοντα να αυτο-βελτιωθεί και να αναπτυχθεί. Το μέσο εκείνο, που στα χέρια ενός εξειδικευμένου επιστήμονα (επαναλαμβάνω Ψυχολόγου, Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου) είναι θαυματουργό, στα χέρια ενός ανίδεου σίγουρα θα αποδειχτεί επιβλαβές. Δυστυχώς, πολλά Ινστιτούτα εκπαίδευσης σε κάποια μορφή Ψυχοθεραπείας δέχονται άτομα, που δεν είναι Ψυχολόγοι, Ψυχίατροι ή Παιδοψυχίατροι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος. Είναι αδύνατο να παρέχεις Ψυχοθεραπεία σε κάποιο άτομο χωρίς να έχεις άριστες γνώσεις Εξελικτικής Ψυχολογίας, Ψυχοπαθολογίας Παιδιών, Εφήβων κι Ενηλίκων και Ψυχοδιαγνωστικής Αξιολόγησης.

Διαφορές Ψυχολόγων - Ψυχιάτρων & Παιδοψυχιάτρων
Τέλος, επειδή θλίβομαι βαθύτατα, όταν διαβάζω σχόλια συναδέλφων Ψυχολόγων ή μελλοντικών Ψυχολόγων, οι οποίοι δεν ξέρουν ακόμη τις διαφορές μεταξύ ενός Ψυχολόγου κι ενός Ψυχιάτρου, ας γνωρίζουν, ότι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών επαγγελματιών είναι, ότι οι Ψυχίατροι και οι Παιδοψυχίατροι ως Ιατροί έχουν τη δικαιοδοσία να παράσχουν φαρμακευτική θεραπεία, αν το κρίνουν απαραίτητο. Καμία άλλη διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ ενός Ψυχολόγου με Μεταπτυχιακή και Διδακτορική ειδίκευση στην Κλινική Ψυχολογία κι ενός Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου. Να σημειώσω, ότι οι Ψυχολόγοι έχουν πληρέστατη εκπαίδευση στην Ψυχομετρική Αξιολόγηση των ασθενών ενώ οι Ψυχίατροι στην Κλινική Ψυχοφαρμακολογία.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, Ψυχολόγοι και Ψυχίατροι / Παιδοψυχίατροι συνεργάζονται ως προς την ολοκληρωμένη και πλήρη αντιμετώπιση ενός περιστατικού.
Τέλος, να επισημάνω σε αυτό το σημείο, για όσους δεν είναι ενήμεροι, ότι στις πολιτείες Guam, New Mexico και Louisiana των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δίνεται η δυνατότητα σε Κλινικούς Ψυχολόγους, δηλαδή σε άτομα με Διδακτορικό Δίπλωμα Κλινικής Ψυχολογίας, να χορηγούν φαρμακευτική αγωγή, εάν έχουν παρακολουθήσει ένα Μεταδιδακτορικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Κλινικής Ψυχοφαρμακολογίας.
Στον χώρο της ψυχικής υγείας φυσικά απασχολούνται και Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν καμία απολύτως αρμοδιότητα στη Διάγνωση και τη Θεραπεία (Ψυχολογική ή Φαρμακευτική) των ψυχικών διαταραχών και γι’ αυτό το λόγο δε θα επεκταθώ.

Ιδιωτική Πρακτική ως επαγγελματίας Ψυχολόγος
Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, το άτομο εκείνο, το οποίο κατέχει βασικό Πτυχίο Ψυχολογίας και άρα Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορεί να εργαστεί ως ιδιώτης Ψυχολόγος με δικό του γραφείο. Τώρα, το αν κάποιος με ένα Πτυχίο Ψυχολογίας, μπορεί να αναλάβει να παράσχει στον εκάστοτε ασθενή – πελάτη Ψυχολογικές Υπηρεσίες, κάτι, που συνεπάγεται Ψυχοδιαγνωστική Αξιολόγηση και Ψυχολογική Θεραπεία, κατά την προσωπική μου άποψη φυσικά και δεν μπορεί. Να ξεκαθαρίσω, ότι είναι καθόλα νόμιμο να εργάζεται ως Ψυχολόγος, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Θα είναι όμως επαρκής; Δε θα είναι!
Χρειάζεται (1) πολυετή ειδίκευση με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα σε εφαρμοσμένο Κλάδο της Ψυχολογίας (Κλινική, Συμβουλευτική, Σχολική, Αθλητική, Οργανωτική – Βιομηχανική Ψυχολογία ή Ψυχολογία της Υγείας), ώστε να μπορεί να εργάζεται με τους αντίστοιχους πληθυσμούς ανάλογα με την ειδικότητά του, (2) ειδική εκπαίδευση από αναγνωρισμένο κι επίσημο φορέα σε μία ή περισσότερες Ψυχοθεραπευτικές Προσεγγίσεις (Ψυχαναλυτική, Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική, Συστημική, Ανθρωπιστική) έτσι, ώστε να λειτουργεί ως Ψυχοθεραπευτής, (3) προσωπική Ψυχοθεραπεία, (4) Εποπτεία από έμπειρο Ειδικευμένο Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτή για τα περιστατικά, που αναλαμβάνει και (5) Συνεχή ενημέρωση για τις νέες επιστημονικές εξελίξεις στο χώρο της Ψυχολογίας και διά βίου μετεκπαιδεύσεις.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και κατ’ επέκταση να έχουμε το σεβασμό και την εκτίμηση κατ’ αρχήν των ασθενών – πελατών μας, των συναδέλφων και φυσικά της ευρύτερης κοινωνίας μέσα στην οποία καλούμαστε να εργαστούμε, ας πληροφορούμαστε πρώτα όσο το δυνατόν εγκυρότερα κι ύστερα ας γράφουμε την άποψή μας. Σε μία κοινωνία, όπως η Ελληνική, όπου ισχύει το ρητό «ό, τι δηλώσεις είσαι», τουλάχιστον εμείς οι επαγγελματίες ας προφυλάξουμε τον κλάδο μας, πράγμα, που θα μας επιφέρει και την αντίστοιχη αναγνώριση, προστατεύοντας έτσι – κι αυτό είναι το ζητούμενο – τους αποδέκτες των υπηρεσιών μας, που βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι και την πλήρη σύγχυση. Και πώς να μην βρίσκονται, όταν ο ίδιοι οι μελλοντικοί ή σύγχρονοι επαγγελματίες τελούν υπό το κράτος της ίδιας κατάστασης;(!).

[lizardk]

ετσι τα γνωριζω κ εγω τα πραγματα..απλα πιστευω οτι κ μεταπτυχιακο που χρειαζετε να κανεις αν θες να εισαι πιο γνωστης,αναρωτιεμαι κ παλι αν μπορεις να γνωριζεις πολλα πραγματα σε θεμα θεραπειας..κ επισης για αυτο που λες
Για να εργαστεί κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο, στην Ελλάδα πρέπει να είναι Ψυχολόγος κάτοχος αναγνωρισμένου Πτυχίου Ψυχολογίας με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και ανάλογα με την εκάστοτε προκήρυξη κάτοχος κάποιου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης ή / και Διδακτορικού Διπλώματος ανεξαρτήτως ειδίκευσης σε κλάδο της Ψυχολογίας...αυτο ειναι το σωστο,μονο που τα μεταπτυχιακα κ διδακτορικα μετρανε απλα για επιπλεον μοριοδοτηση.. γιατι κ μονο με το πτυχιο ανοιγεις κ ενα γραφειο κ δουλευεις ή δουλευεις σε καποια πλαισια αν σε δεχτουν (βεβαια δεν το συνιστω σε κανεναν,το πρωτο)..για το δευτερο εχω μια απορια πχ να κανεις κ μια εκπαιδευση ψυχοθεραπειας ταυτοχρονα,πολλες ωρες δουλειας κ εποπτιας κ σεμιναρια ,δεν ξερω αν θεωρησε παλι σε καλυτερο επιπεδο..μορφωση ,μορφωση κ εκπαιδευση παιδια,ακομη κ αν κ με το βασικο πτυχιο μπορεις να κανεις τα παντα θεωρητικα,μιλαμε για ανθρωπους.
και αυτο με το φπψ που θελουν να δηλωνουν καποιοι ψυχολογοι,ειναι μεγα λαθος.

[nikos_psych]

Είμαι τελειόφοιτος προπτυχιακός φοιτητής Ψυχολογίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να τοποθετηθώ επί διαφόρων ζητημάτων, που έχουν τεθεί από τους συνομιλητές έως τώρα, καθώς διακρίνω μία έντονη διάσταση παραπληροφόρησης.

Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου
Να ξεκαθαρίσουμε, ότι για να δηλώνει ο οιοσδήποτε Ψυχολόγος θα πρέπει να έχει Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, την οποία και αποκτά μέσα από μία σειρά διαδικασιών με το βασικό του Πτυχίο Ψυχολογίας. Τώρα, Πτυχία Ψυχολογίας στην Ελλάδα χορηγούν μόνο το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (http://psy.panteion.gr/), το Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (http://imm.demokritos.gr/UOA-PSYCH/, http://www.ppp.uoa.gr/), το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (http://www.psy.auth.gr/) και το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (http://psixologia.dev.edu.uoc.gr/). Αυτά και μόνον αυτά. Επιπλέον, Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορούν να πάρουν κάτοχοι Πτυχίου Ψυχολογίας από αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, εφ’ όσον το Πτυχίο τους εγκριθεί ως αντίστοιχο και ισότιμο με εκείνα της ημεδαπής από το Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών & Πληροφόρησης (http://www.doatap.gr/).
Γίνεται, νομίζω, αντιληπτό από τα παραπάνω, ότι κανένα άλλο Πτυχίο δε δίνει στον κάτοχό του τη δυνατότητα έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου.
Όσον αφορά στα Τμήματα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε καμία των περιπτώσεων δεν απονέμουν πτυχία Ψυχολογίας, παρά μόνο δίνουν τη δυνατότητα στους αποφοίτους τους να ενταχθούν στο Π.Ε. Φιλολόγων, όποια κατεύθυνση κι αν έχει επιλέξει ο εκάστοτε φοιτητής.
Από την άλλη μεριά, όσον αφορά στο λεγόμενο «άνοιγμα του κλειστού επαγγέλματος των Ψυχολόγων», δεν υπάρχει καμία εξέλιξη ως προς τις νομοθετικές ρυθμίσεις και συνεπώς ισχύουν μέχρι στιγμής τα προαναφερόμενα.
Κατά την προσωπική μου, βέβαια, άποψη η Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου θα έπρεπε να δίνεται μόνο σε κατόχους Πτυχίου Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία, κατ’ αντιστοιχίαν των νομοθεσιών για τους Ψυχολόγους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις σε μεγάλο βαθμό ως ευνομούμενο και πολιτισμένο κράτος, ότι οι υπηρεσίες, που παρέχονται στους πολίτες σου, είναι υψηλού επιπέδου και διαφυλάττεις, έτσι την ψυχική αλλά και σωματική τους υγεία, αν μιλάμε για κλινική πρακτική. Παραθέτω τους συνδέσμους τόσο για τη British Psychological Society (http://www.bps.org.uk/) όσο και για την American Psychological Association (http://www.apa.org/), για όποιον ενδιαφέρεται.
Πληροφορίες για τη διαδικασία έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου μπορεί κανείς να βρει στην επίσημη ιστοσελίδα του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (http://www.seps.gr/).

Ειδικότητες Ψυχολογίας
Επιπροσθέτως, θεωρώ, ότι πρέπει να γίνει σαφές, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα από το κράτος αναγνωρισμένες ειδικότητες Ψυχολογίας. Αυτό σημαίνει, ότι νομικά κανείς Ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει την εφαρμοσμένη ή ακαδημαϊκή ψυχολογική του ειδικότητα. Θα δώσω ένα παράδειγμα, ώστε να γίνει κατανοητό αυτό, που προείπα. Εάν ένας επαγγελματίας έχει Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία, απαγορεύεται να δηλώνει Κλινικός Ψυχολόγος. Θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία.
Φυσικά και αυτό είναι απαράδεκτο, τόσο για τους πολίτες, οι οποίοι παραπληροφορούνται για ακόμη μια φορά και οδηγούνται σε «επαγγελματίες – τσαρλατάνους», όσο και για τον ίδιο το χώρο της Ψυχολογίας, ο οποίος υποβαθμίζεται.
Την ειδικότητα, η οποία - για άλλη μια φορά θα τονίσω - δεν αναγνωρίζεται από το Ελληνικό Κράτος, την αποκτά κανείς με το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης σε κάποιον επίσημο εφαρμοσμένο ή ακαδημαϊκό Κλάδο της Ψυχολογίας και κατ' επέκτασιν με το Διδακτορικό Δίπλωμα σε επίσης αναγνωρισμένο Κλάδο της Ψυχολογίας.
Για να εργαστεί κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο, παραδείγματος χάριν σε δημόσιο Γενικό ή Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, που σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο) θα εργαζόταν ένας Κλινικός Ψυχολόγος (με Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία – διαφορετικά δε θα ήταν αναγνωρισμένος ως Κλινικός Ψυχολόγος και άρα δε θα είχε Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος), στην Ελλάδα πρέπει να είναι Ψυχολόγος κάτοχος αναγνωρισμένου Πτυχίου Ψυχολογίας με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και ανάλογα με την εκάστοτε προκήρυξη κάτοχος κάποιου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης ή / και Διδακτορικού Διπλώματος ανεξαρτήτως ειδίκευσης σε κλάδο της Ψυχολογίας. Για παράδειγμα, αν βγάλει μία προκήρυξη το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, η οποία θα αφορά σε προσλήψεις Ψυχολόγων θα ζητείται Πτυχίο Ψυχολογίας της ημεδαπής ή Πτυχίο Ψυχολογίας της αλλοδαπής αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο της ημεδαπής από το Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και μπορεί να μοριοδοτείται η κατοχή από τον υποψήφιο Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία. Κατά συνέπεια, αν κάνει αίτηση κάποιος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία κι ένας άλλος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Σχολική Ψυχολογία, θα προσλάβουν το δεύτερο καθώς έχει περισσότερα τυπικά προσόντα, παρ' ότι ο πρώτος θα είναι πιο αρμόδιος βάσει μεταπτυχιακής ειδίκευσης για να εργαστεί σε ένα ψυχιατρικό πλαίσιο! Αυτό σημαίνει, ότι όλα τα Μεταπτυχιακά Διπλώματα Ψυχολογίας ανεξαρτήτως ειδίκευσης, στις προκηρύξεις διορισμών στο δημόσιο τομέα λαμβάνουν την ίδια μοριοδότηση. (!)Βέβαια, σε κάποιες προκηρύξεις μπορεί να υπάρχει κάποια προτίμηση σε κάποια μεταπτυχιακή ειδίκευση(!). Έτσι, στο παραπάνω παράδειγμα, μπορεί η προκήρυξη να αναφέρει, ότι θα προτιμηθούν Ψυχολόγοι κάτοχοι αναγνωρισμένου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Κλινική Ψυχολογία. Είμαστε εξ άλλου η χώρα της παράνοιας! Στον ιδιωτικό, βέβαια, τομέα μπορεί να σου ζητήσουν ό, τι κρίνουν οι εκάστοτε εργοδότες ως απαραίτητο.
Το ότι, όμως, δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί οι ειδικότητες της Ψυχολογίας στην Ελλάδα, δε συνεπάγεται, ότι με το βασικό μας Πτυχίο δηλώνουμε ανειδίκευτοι, προφανώς! Δηλώνουμε Ψυχολόγοι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ θολά, αλλά είναι στο χέρι μας να παλέψουμε για τα δικαιώματα του Κλάδου μας, αλλά κυρίως για τα δικαιώματα των ασθενών μας.

Ψυχοθεραπεία
Ας περάσουμε και στο θέμα της Ψυχοθεραπείας. Για ακόμη μια φορά, στην Ελλάδα ο τίτλος του «Ψυχοθεραπευτή» δεν είναι νομικά θεσμοθετημένος και θεωρητικά είναι παράνομο ο οιοσδήποτε να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής. Αν συνεχίσω το παραπάνω παράδειγμα, ας υποθέσουμε, ότι ο άνω επαγγελματίας έχει εκπαιδευτεί στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία, Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία και εκπαίδευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία ή ότι παρέχει Γ / Σ Ψυχοθεραπεία. Σε καμία περίπτωση το ελληνικό κράτος δεν τον κατοχυρώνει, ώστε να μπορεί να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής Γ / Σ κατεύθυνσης. Κατά την προσωπική μου, άποψη και πάλι, αυτό δημιουργεί τρομερά προβλήματα στους αναγνωρισμένους Ψυχοθεραπευτές και απίστευτη σύγχυση στον κόσμο, που γίνεται αποδέκτης αυτών των υπηρεσιών.
Επειδή ακούγεται από διάφορους, ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος Ψυχολόγος, Ψυχίατρος ή Παιδοψυχίατρος, ώστε να παρέχει ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες, να επισημάνω, ότι για μένα αυτή η πρακτική είναι το λιγότερο επικίνδυνη! Η Ψυχοθεραπεία είναι το μέσο των ειδικών – Ψυχολόγων, Ψυχιάτρων και Παιδοψυχιάτρων – ώστε να θεραπεύσουν μία ψυχική διαταραχή ή να βοηθήσουν τον πάσχοντα να αυτο-βελτιωθεί και να αναπτυχθεί. Το μέσο εκείνο, που στα χέρια ενός εξειδικευμένου επιστήμονα (επαναλαμβάνω Ψυχολόγου, Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου) είναι θαυματουργό, στα χέρια ενός ανίδεου σίγουρα θα αποδειχτεί επιβλαβές. Δυστυχώς, πολλά Ινστιτούτα εκπαίδευσης σε κάποια μορφή Ψυχοθεραπείας δέχονται άτομα, που δεν είναι Ψυχολόγοι, Ψυχίατροι ή Παιδοψυχίατροι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος. Είναι αδύνατο να παρέχεις Ψυχοθεραπεία σε κάποιο άτομο χωρίς να έχεις άριστες γνώσεις Εξελικτικής Ψυχολογίας, Ψυχοπαθολογίας Παιδιών, Εφήβων κι Ενηλίκων και Ψυχοδιαγνωστικής Αξιολόγησης.

Διαφορές Ψυχολόγων - Ψυχιάτρων & Παιδοψυχιάτρων
Τέλος, επειδή θλίβομαι βαθύτατα, όταν διαβάζω σχόλια συναδέλφων Ψυχολόγων ή μελλοντικών Ψυχολόγων, οι οποίοι δεν ξέρουν ακόμη τις διαφορές μεταξύ ενός Ψυχολόγου κι ενός Ψυχιάτρου, ας γνωρίζουν, ότι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών επαγγελματιών είναι, ότι οι Ψυχίατροι και οι Παιδοψυχίατροι ως Ιατροί έχουν τη δικαιοδοσία να παράσχουν φαρμακευτική θεραπεία, αν το κρίνουν απαραίτητο. Καμία άλλη διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ ενός Ψυχολόγου με Μεταπτυχιακή και Διδακτορική ειδίκευση στην Κλινική Ψυχολογία κι ενός Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου. Να σημειώσω, ότι οι Ψυχολόγοι έχουν πληρέστατη εκπαίδευση στην Ψυχομετρική Αξιολόγηση των ασθενών ενώ οι Ψυχίατροι στην Κλινική Ψυχοφαρμακολογία.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, Ψυχολόγοι και Ψυχίατροι / Παιδοψυχίατροι συνεργάζονται ως προς την ολοκληρωμένη και πλήρη αντιμετώπιση ενός περιστατικού.
Τέλος, να επισημάνω σε αυτό το σημείο, για όσους δεν είναι ενήμεροι, ότι στις πολιτείες Guam, New Mexico και Louisiana των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δίνεται η δυνατότητα σε Κλινικούς Ψυχολόγους, δηλαδή σε άτομα με Διδακτορικό Δίπλωμα Κλινικής Ψυχολογίας, να χορηγούν φαρμακευτική αγωγή, εάν έχουν παρακολουθήσει ένα Μεταδιδακτορικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Κλινικής Ψυχοφαρμακολογίας.
Στον χώρο της ψυχικής υγείας φυσικά απασχολούνται και Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν καμία απολύτως αρμοδιότητα στη Διάγνωση και τη Θεραπεία (Ψυχολογική ή Φαρμακευτική) των ψυχικών διαταραχών και γι’ αυτό το λόγο δε θα επεκταθώ.

Ιδιωτική Πρακτική ως επαγγελματίας Ψυχολόγος
Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, το άτομο εκείνο, το οποίο κατέχει βασικό Πτυχίο Ψυχολογίας και άρα Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορεί να εργαστεί ως ιδιώτης Ψυχολόγος με δικό του γραφείο. Τώρα, το αν κάποιος με ένα Πτυχίο Ψυχολογίας, μπορεί να αναλάβει να παράσχει στον εκάστοτε ασθενή – πελάτη Ψυχολογικές Υπηρεσίες, κάτι, που συνεπάγεται Ψυχοδιαγνωστική Αξιολόγηση και Ψυχολογική Θεραπεία, κατά την προσωπική μου άποψη φυσικά και δεν μπορεί. Να ξεκαθαρίσω, ότι είναι καθόλα νόμιμο να εργάζεται ως Ψυχολόγος, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Θα είναι όμως επαρκής; Δε θα είναι!
Χρειάζεται (1) πολυετή ειδίκευση με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα σε εφαρμοσμένο Κλάδο της Ψυχολογίας (Κλινική, Συμβουλευτική, Σχολική, Αθλητική, Οργανωτική – Βιομηχανική Ψυχολογία ή Ψυχολογία της Υγείας), ώστε να μπορεί να εργάζεται με τους αντίστοιχους πληθυσμούς ανάλογα με την ειδικότητά του, (2) ειδική εκπαίδευση από αναγνωρισμένο κι επίσημο φορέα σε μία ή περισσότερες Ψυχοθεραπευτικές Προσεγγίσεις (Ψυχαναλυτική, Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική, Συστημική, Ανθρωπιστική) έτσι, ώστε να λειτουργεί ως Ψυχοθεραπευτής, (3) προσωπική Ψυχοθεραπεία, (4) Εποπτεία από έμπειρο Ειδικευμένο Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτή για τα περιστατικά, που αναλαμβάνει και (5) Συνεχή ενημέρωση για τις νέες επιστημονικές εξελίξεις στο χώρο της Ψυχολογίας και διά βίου μετεκπαιδεύσεις.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και κατ’ επέκταση να έχουμε το σεβασμό και την εκτίμηση κατ’ αρχήν των ασθενών – πελατών μας, των συναδέλφων και φυσικά της ευρύτερης κοινωνίας μέσα στην οποία καλούμαστε να εργαστούμε, ας πληροφορούμαστε πρώτα όσο το δυνατόν εγκυρότερα κι ύστερα ας γράφουμε την άποψή μας. Σε μία κοινωνία, όπως η Ελληνική, όπου ισχύει το ρητό «ό, τι δηλώσεις είσαι», τουλάχιστον εμείς οι επαγγελματίες ας προφυλάξουμε τον κλάδο μας, πράγμα, που θα μας επιφέρει και την αντίστοιχη αναγνώριση, προστατεύοντας έτσι – κι αυτό είναι το ζητούμενο – τους αποδέκτες των υπηρεσιών μας, που βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι και την πλήρη σύγχυση. Και πώς να μην βρίσκονται, όταν ο ίδιοι οι μελλοντικοί ή σύγχρονοι επαγγελματίες τελούν υπό το κράτος της ίδιας κατάστασης;(!).

Συγχαρητήρια για την ανάρτηση, αποτυπώνει ακριβώς την ελληνική πραγματικότητα/ουτοπία.
Θα ήθελα να πω τη γνώμη μου και για το τρόπο εκπαίδευσης των Ψυχολόγων στην Ελλάδα. Σ'αυτή τη χώρα ακόμα και οι ίδιοι οι Ψυχολόγοι δεν έχουν κατανοήσει τι είναι η Ψυχολογία. Σε όλη την υφήλιο η Ψυχολογία αποδίδεται με τον όρο science, δηλαδή επιστήμη/θετικη/φυσική επιστήμη. Κατά τη δική οπτική γωνία, η Ψυχολογία θα έπρεπε να απομακρυνθεί το συντομότερο απο Φιλοσοφικές Σχολές και Σχολές Κοινωνικών Επιστημών, καθώς με τη πρώτη η Ψυχολογία έχει πάρει διαζύγιο πάνω από έναν αιώνα ενώ με τη δεύτερη δεν έχει κοινή επιστημονική μεθοδολογία(πειραματική) παρά μόνο συμπληρωματικά όταν οι επιστημονικές/πειραματικές διαδικασίες είναι δύσκολο να πραγματοποιηθουν ή δεν επιτρέπονται για δεοντολογικούς λόγους. Παράλληλα το ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι ''εκπρόσωποι'' της Ψυχολογίας χρησιμοποιουν περιγραφικές μεθοδους έρευνας, επειδή κατά τη γνώμη μου βαριούνται ή δε τους ενδιαφερει ο πηρυνας της Ψυχολογίας, με άμεσο αντίκτυπο στην εκπαίδευση νέων ψυχολόγων, έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη διαστρέβλωση της έννοιας της επιστήμης αυτής όχι μόνο μεταξύ φοιτητών/επαγγελματιών αλλά και φυσικά στα μάτια του κόσμου στα οποία ξευτιλιζόμαστε εξ'αρχής της ιδιωτικής τηλεόρασης. Που είναι τα εργαστήρια στις σχολές μας; Που είναι οι δεξιότητες πειραματικής έρευνας; Που είναι η διδασκαλία βασικών κλάδων(ειδικά για το πρόγραμμα ψυχολογίας) όπως εξελικτική ψυχολογία( Αυτο που καναμε στο προγραμμα είναι αναπτυξιακη και οχι εξελικτικη. Η εξελικτική αφορα την εξελιξη της ανθρωπινης ψυχολογίας απο τους προγόνους μας). Ψυχοφυσική; Γιατι η Νευροψυχολογια είναι επιλογής όπως και η Ψυχολογία της Υγειας; Σχετικά με τους ευρωπαίους συναδέλφους μας αισθάνομαι πολύ μειονεκτικά, γιατί έχουν την καταλληλη ακαδημαικη εκπαιδευση(εκει η ψυχολογια διδασκεται σε ιατρικες, θετικες σχολες ακομα και σε πολυτεχνεια!) αλλά και πολύ ανώτερο κύρος στην κοινωνία τους καθως οι συλλογοι τους έχουν κανει σαφή την εννοια της ψυχολογίας και το ρολο τους. Ένα δευτερο που συμβαινει στη χωρα μας, ακομα και αναμεσα στους φοιτητες είναι η ταυτιση της ψυχολογίας με τη ψυχοθεραπεια. Η ψυχολογία δε δημιουργήθηκε για να θεραπευσει. Ειναι μια ειδική επιστημη που μελετα τη συμπεριφορα και τις γνωστικες λειτουργιες σε ζωντες οργανισμους. Η κλινικη ψυχολογία ειναι μονο που ασχολειται με την θεραπεια των παθοψυχολογικων καταστασεων.
Έχω την εντυπωση πως εμεις, οι νεοι ψυχολογοι εχουμε να αντιμετωπισουμε μεγαλες τρυπες στο επαγγελμα μας.
Πρεπει να αλλαξουμε την εικονα της στην κοινωνια, να αλλαξει φυσικα κατευθυνση σπουδων στο λυκειο(δε νομιζω να χρειαστηκαν σε κανεναν τα αρχαια και τα λατινικα στη σχολη μας :P) ώστε να ελκύει και τον καταλληλο πληθυσμο(που θα εχει επιγνωση τι παει να σπουδασει). Δεν ειμαστε νηπιαγωγοι..

[nikos_psych]

Είμαι τελειόφοιτος προπτυχιακός φοιτητής Ψυχολογίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να τοποθετηθώ επί διαφόρων ζητημάτων, που έχουν τεθεί από τους συνομιλητές έως τώρα, καθώς διακρίνω μία έντονη διάσταση παραπληροφόρησης.

Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου
Να ξεκαθαρίσουμε, ότι για να δηλώνει ο οιοσδήποτε Ψυχολόγος θα πρέπει να έχει Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, την οποία και αποκτά μέσα από μία σειρά διαδικασιών με το βασικό του Πτυχίο Ψυχολογίας. Τώρα, Πτυχία Ψυχολογίας στην Ελλάδα χορηγούν μόνο το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (http://psy.panteion.gr/), το Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (http://imm.demokritos.gr/UOA-PSYCH/, http://www.ppp.uoa.gr/), το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (http://www.psy.auth.gr/) και το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (http://psixologia.dev.edu.uoc.gr/). Αυτά και μόνον αυτά. Επιπλέον, Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορούν να πάρουν κάτοχοι Πτυχίου Ψυχολογίας από αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, εφ’ όσον το Πτυχίο τους εγκριθεί ως αντίστοιχο και ισότιμο με εκείνα της ημεδαπής από το Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών & Πληροφόρησης (http://www.doatap.gr/).
Γίνεται, νομίζω, αντιληπτό από τα παραπάνω, ότι κανένα άλλο Πτυχίο δε δίνει στον κάτοχό του τη δυνατότητα έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου.
Όσον αφορά στα Τμήματα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε καμία των περιπτώσεων δεν απονέμουν πτυχία Ψυχολογίας, παρά μόνο δίνουν τη δυνατότητα στους αποφοίτους τους να ενταχθούν στο Π.Ε. Φιλολόγων, όποια κατεύθυνση κι αν έχει επιλέξει ο εκάστοτε φοιτητής.
Από την άλλη μεριά, όσον αφορά στο λεγόμενο «άνοιγμα του κλειστού επαγγέλματος των Ψυχολόγων», δεν υπάρχει καμία εξέλιξη ως προς τις νομοθετικές ρυθμίσεις και συνεπώς ισχύουν μέχρι στιγμής τα προαναφερόμενα.
Κατά την προσωπική μου, βέβαια, άποψη η Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου θα έπρεπε να δίνεται μόνο σε κατόχους Πτυχίου Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία, κατ’ αντιστοιχίαν των νομοθεσιών για τους Ψυχολόγους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις σε μεγάλο βαθμό ως ευνομούμενο και πολιτισμένο κράτος, ότι οι υπηρεσίες, που παρέχονται στους πολίτες σου, είναι υψηλού επιπέδου και διαφυλάττεις, έτσι την ψυχική αλλά και σωματική τους υγεία, αν μιλάμε για κλινική πρακτική. Παραθέτω τους συνδέσμους τόσο για τη British Psychological Society (http://www.bps.org.uk/) όσο και για την American Psychological Association (http://www.apa.org/), για όποιον ενδιαφέρεται.
Πληροφορίες για τη διαδικασία έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου μπορεί κανείς να βρει στην επίσημη ιστοσελίδα του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (http://www.seps.gr/).

Ειδικότητες Ψυχολογίας
Επιπροσθέτως, θεωρώ, ότι πρέπει να γίνει σαφές, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα από το κράτος αναγνωρισμένες ειδικότητες Ψυχολογίας. Αυτό σημαίνει, ότι νομικά κανείς Ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει την εφαρμοσμένη ή ακαδημαϊκή ψυχολογική του ειδικότητα. Θα δώσω ένα παράδειγμα, ώστε να γίνει κατανοητό αυτό, που προείπα. Εάν ένας επαγγελματίας έχει Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία, απαγορεύεται να δηλώνει Κλινικός Ψυχολόγος. Θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία.
Φυσικά και αυτό είναι απαράδεκτο, τόσο για τους πολίτες, οι οποίοι παραπληροφορούνται για ακόμη μια φορά και οδηγούνται σε «επαγγελματίες – τσαρλατάνους», όσο και για τον ίδιο το χώρο της Ψυχολογίας, ο οποίος υποβαθμίζεται.
Την ειδικότητα, η οποία - για άλλη μια φορά θα τονίσω - δεν αναγνωρίζεται από το Ελληνικό Κράτος, την αποκτά κανείς με το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης σε κάποιον επίσημο εφαρμοσμένο ή ακαδημαϊκό Κλάδο της Ψυχολογίας και κατ' επέκτασιν με το Διδακτορικό Δίπλωμα σε επίσης αναγνωρισμένο Κλάδο της Ψυχολογίας.
Για να εργαστεί κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο, παραδείγματος χάριν σε δημόσιο Γενικό ή Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, που σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο) θα εργαζόταν ένας Κλινικός Ψυχολόγος (με Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία – διαφορετικά δε θα ήταν αναγνωρισμένος ως Κλινικός Ψυχολόγος και άρα δε θα είχε Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος), στην Ελλάδα πρέπει να είναι Ψυχολόγος κάτοχος αναγνωρισμένου Πτυχίου Ψυχολογίας με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και ανάλογα με την εκάστοτε προκήρυξη κάτοχος κάποιου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης ή / και Διδακτορικού Διπλώματος ανεξαρτήτως ειδίκευσης σε κλάδο της Ψυχολογίας. Για παράδειγμα, αν βγάλει μία προκήρυξη το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, η οποία θα αφορά σε προσλήψεις Ψυχολόγων θα ζητείται Πτυχίο Ψυχολογίας της ημεδαπής ή Πτυχίο Ψυχολογίας της αλλοδαπής αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο της ημεδαπής από το Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και μπορεί να μοριοδοτείται η κατοχή από τον υποψήφιο Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία. Κατά συνέπεια, αν κάνει αίτηση κάποιος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία κι ένας άλλος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Σχολική Ψυχολογία, θα προσλάβουν το δεύτερο καθώς έχει περισσότερα τυπικά προσόντα, παρ' ότι ο πρώτος θα είναι πιο αρμόδιος βάσει μεταπτυχιακής ειδίκευσης για να εργαστεί σε ένα ψυχιατρικό πλαίσιο! Αυτό σημαίνει, ότι όλα τα Μεταπτυχιακά Διπλώματα Ψυχολογίας ανεξαρτήτως ειδίκευσης, στις προκηρύξεις διορισμών στο δημόσιο τομέα λαμβάνουν την ίδια μοριοδότηση. (!)Βέβαια, σε κάποιες προκηρύξεις μπορεί να υπάρχει κάποια προτίμηση σε κάποια μεταπτυχιακή ειδίκευση(!). Έτσι, στο παραπάνω παράδειγμα, μπορεί η προκήρυξη να αναφέρει, ότι θα προτιμηθούν Ψυχολόγοι κάτοχοι αναγνωρισμένου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Κλινική Ψυχολογία. Είμαστε εξ άλλου η χώρα της παράνοιας! Στον ιδιωτικό, βέβαια, τομέα μπορεί να σου ζητήσουν ό, τι κρίνουν οι εκάστοτε εργοδότες ως απαραίτητο.
Το ότι, όμως, δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί οι ειδικότητες της Ψυχολογίας στην Ελλάδα, δε συνεπάγεται, ότι με το βασικό μας Πτυχίο δηλώνουμε ανειδίκευτοι, προφανώς! Δηλώνουμε Ψυχολόγοι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ θολά, αλλά είναι στο χέρι μας να παλέψουμε για τα δικαιώματα του Κλάδου μας, αλλά κυρίως για τα δικαιώματα των ασθενών μας.

Ψυχοθεραπεία
Ας περάσουμε και στο θέμα της Ψυχοθεραπείας. Για ακόμη μια φορά, στην Ελλάδα ο τίτλος του «Ψυχοθεραπευτή» δεν είναι νομικά θεσμοθετημένος και θεωρητικά είναι παράνομο ο οιοσδήποτε να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής. Αν συνεχίσω το παραπάνω παράδειγμα, ας υποθέσουμε, ότι ο άνω επαγγελματίας έχει εκπαιδευτεί στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία, Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία και εκπαίδευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία ή ότι παρέχει Γ / Σ Ψυχοθεραπεία. Σε καμία περίπτωση το ελληνικό κράτος δεν τον κατοχυρώνει, ώστε να μπορεί να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής Γ / Σ κατεύθυνσης. Κατά την προσωπική μου, άποψη και πάλι, αυτό δημιουργεί τρομερά προβλήματα στους αναγνωρισμένους Ψυχοθεραπευτές και απίστευτη σύγχυση στον κόσμο, που γίνεται αποδέκτης αυτών των υπηρεσιών.
Επειδή ακούγεται από διάφορους, ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος Ψυχολόγος, Ψυχίατρος ή Παιδοψυχίατρος, ώστε να παρέχει ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες, να επισημάνω, ότι για μένα αυτή η πρακτική είναι το λιγότερο επικίνδυνη! Η Ψυχοθεραπεία είναι το μέσο των ειδικών – Ψυχολόγων, Ψυχιάτρων και Παιδοψυχιάτρων – ώστε να θεραπεύσουν μία ψυχική διαταραχή ή να βοηθήσουν τον πάσχοντα να αυτο-βελτιωθεί και να αναπτυχθεί. Το μέσο εκείνο, που στα χέρια ενός εξειδικευμένου επιστήμονα (επαναλαμβάνω Ψυχολόγου, Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου) είναι θαυματουργό, στα χέρια ενός ανίδεου σίγουρα θα αποδειχτεί επιβλαβές. Δυστυχώς, πολλά Ινστιτούτα εκπαίδευσης σε κάποια μορφή Ψυχοθεραπείας δέχονται άτομα, που δεν είναι Ψυχολόγοι, Ψυχίατροι ή Παιδοψυχίατροι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος. Είναι αδύνατο να παρέχεις Ψυχοθεραπεία σε κάποιο άτομο χωρίς να έχεις άριστες γνώσεις Εξελικτικής Ψυχολογίας, Ψυχοπαθολογίας Παιδιών, Εφήβων κι Ενηλίκων και Ψυχοδιαγνωστικής Αξιολόγησης.

Διαφορές Ψυχολόγων - Ψυχιάτρων & Παιδοψυχιάτρων
Τέλος, επειδή θλίβομαι βαθύτατα, όταν διαβάζω σχόλια συναδέλφων Ψυχολόγων ή μελλοντικών Ψυχολόγων, οι οποίοι δεν ξέρουν ακόμη τις διαφορές μεταξύ ενός Ψυχολόγου κι ενός Ψυχιάτρου, ας γνωρίζουν, ότι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών επαγγελματιών είναι, ότι οι Ψυχίατροι και οι Παιδοψυχίατροι ως Ιατροί έχουν τη δικαιοδοσία να παράσχουν φαρμακευτική θεραπεία, αν το κρίνουν απαραίτητο. Καμία άλλη διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ ενός Ψυχολόγου με Μεταπτυχιακή και Διδακτορική ειδίκευση στην Κλινική Ψυχολογία κι ενός Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου. Να σημειώσω, ότι οι Ψυχολόγοι έχουν πληρέστατη εκπαίδευση στην Ψυχομετρική Αξιολόγηση των ασθενών ενώ οι Ψυχίατροι στην Κλινική Ψυχοφαρμακολογία.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, Ψυχολόγοι και Ψυχίατροι / Παιδοψυχίατροι συνεργάζονται ως προς την ολοκληρωμένη και πλήρη αντιμετώπιση ενός περιστατικού.
Τέλος, να επισημάνω σε αυτό το σημείο, για όσους δεν είναι ενήμεροι, ότι στις πολιτείες Guam, New Mexico και Louisiana των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δίνεται η δυνατότητα σε Κλινικούς Ψυχολόγους, δηλαδή σε άτομα με Διδακτορικό Δίπλωμα Κλινικής Ψυχολογίας, να χορηγούν φαρμακευτική αγωγή, εάν έχουν παρακολουθήσει ένα Μεταδιδακτορικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Κλινικής Ψυχοφαρμακολογίας.
Στον χώρο της ψυχικής υγείας φυσικά απασχολούνται και Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν καμία απολύτως αρμοδιότητα στη Διάγνωση και τη Θεραπεία (Ψυχολογική ή Φαρμακευτική) των ψυχικών διαταραχών και γι’ αυτό το λόγο δε θα επεκταθώ.

Ιδιωτική Πρακτική ως επαγγελματίας Ψυχολόγος
Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, το άτομο εκείνο, το οποίο κατέχει βασικό Πτυχίο Ψυχολογίας και άρα Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορεί να εργαστεί ως ιδιώτης Ψυχολόγος με δικό του γραφείο. Τώρα, το αν κάποιος με ένα Πτυχίο Ψυχολογίας, μπορεί να αναλάβει να παράσχει στον εκάστοτε ασθενή – πελάτη Ψυχολογικές Υπηρεσίες, κάτι, που συνεπάγεται Ψυχοδιαγνωστική Αξιολόγηση και Ψυχολογική Θεραπεία, κατά την προσωπική μου άποψη φυσικά και δεν μπορεί. Να ξεκαθαρίσω, ότι είναι καθόλα νόμιμο να εργάζεται ως Ψυχολόγος, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Θα είναι όμως επαρκής; Δε θα είναι!
Χρειάζεται (1) πολυετή ειδίκευση με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα σε εφαρμοσμένο Κλάδο της Ψυχολογίας (Κλινική, Συμβουλευτική, Σχολική, Αθλητική, Οργανωτική – Βιομηχανική Ψυχολογία ή Ψυχολογία της Υγείας), ώστε να μπορεί να εργάζεται με τους αντίστοιχους πληθυσμούς ανάλογα με την ειδικότητά του, (2) ειδική εκπαίδευση από αναγνωρισμένο κι επίσημο φορέα σε μία ή περισσότερες Ψυχοθεραπευτικές Προσεγγίσεις (Ψυχαναλυτική, Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική, Συστημική, Ανθρωπιστική) έτσι, ώστε να λειτουργεί ως Ψυχοθεραπευτής, (3) προσωπική Ψυχοθεραπεία, (4) Εποπτεία από έμπειρο Ειδικευμένο Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτή για τα περιστατικά, που αναλαμβάνει και (5) Συνεχή ενημέρωση για τις νέες επιστημονικές εξελίξεις στο χώρο της Ψυχολογίας και διά βίου μετεκπαιδεύσεις.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και κατ’ επέκταση να έχουμε το σεβασμό και την εκτίμηση κατ’ αρχήν των ασθενών – πελατών μας, των συναδέλφων και φυσικά της ευρύτερης κοινωνίας μέσα στην οποία καλούμαστε να εργαστούμε, ας πληροφορούμαστε πρώτα όσο το δυνατόν εγκυρότερα κι ύστερα ας γράφουμε την άποψή μας. Σε μία κοινωνία, όπως η Ελληνική, όπου ισχύει το ρητό «ό, τι δηλώσεις είσαι», τουλάχιστον εμείς οι επαγγελματίες ας προφυλάξουμε τον κλάδο μας, πράγμα, που θα μας επιφέρει και την αντίστοιχη αναγνώριση, προστατεύοντας έτσι – κι αυτό είναι το ζητούμενο – τους αποδέκτες των υπηρεσιών μας, που βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι και την πλήρη σύγχυση. Και πώς να μην βρίσκονται, όταν ο ίδιοι οι μελλοντικοί ή σύγχρονοι επαγγελματίες τελούν υπό το κράτος της ίδιας κατάστασης;(!).

Συγχαρητήρια για την ανάρτηση, αποτυπώνει ακριβώς την ελληνική πραγματικότητα/ουτοπία.
Θα ήθελα να πω τη γνώμη μου και για το τρόπο εκπαίδευσης των Ψυχολόγων στην Ελλάδα. Σ'αυτή τη χώρα ακόμα και οι ίδιοι οι Ψυχολόγοι δεν έχουν κατανοήσει τι είναι η Ψυχολογία. Σε όλη την υφήλιο η Ψυχολογία αποδίδεται με τον όρο science, δηλαδή επιστήμη/θετικη/φυσική επιστήμη. Κατά τη δική οπτική γωνία, η Ψυχολογία θα έπρεπε να απομακρυνθεί το συντομότερο απο Φιλοσοφικές Σχολές και Σχολές Κοινωνικών Επιστημών, καθώς με τη πρώτη η Ψυχολογία έχει πάρει διαζύγιο πάνω από έναν αιώνα ενώ με τη δεύτερη δεν έχει κοινή επιστημονική μεθοδολογία(πειραματική) παρά μόνο συμπληρωματικά όταν οι επιστημονικές/πειραματικές διαδικασίες είναι δύσκολο να πραγματοποιηθουν ή δεν επιτρέπονται για δεοντολογικούς λόγους. Παράλληλα το ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι ''εκπρόσωποι'' της Ψυχολογίας χρησιμοποιουν περιγραφικές μεθοδους έρευνας, επειδή κατά τη γνώμη μου βαριούνται ή δε τους ενδιαφερει ο πηρυνας της Ψυχολογίας, με άμεσο αντίκτυπο στην εκπαίδευση νέων ψυχολόγων, έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη διαστρέβλωση της έννοιας της επιστήμης αυτής όχι μόνο μεταξύ φοιτητών/επαγγελματιών αλλά και φυσικά στα μάτια του κόσμου στα οποία ξεφτυλιζόμαστε εξ'αρχής της ιδιωτικής τηλεόρασης. Που είναι τα εργαστήρια στις σχολές μας; Που είναι οι δεξιότητες πειραματικής έρευνας; Που είναι η διδασκαλία βασικών κλάδων(ειδικά για το πρόγραμμα ψυχολογίας) όπως εξελικτική ψυχολογία( Αυτο που καναμε στο προγραμμα είναι αναπτυξιακη και οχι εξελικτικη. Η εξελικτική αφορα την εξελιξη της ανθρωπινης ψυχολογίας απο τους προγόνους μας). Ψυχοφυσική; Γιατι η Νευροψυχολογια είναι επιλογής όπως και η Ψυχολογία της Υγειας; Σχετικά με τους ευρωπαίους συναδέλφους μας αισθάνομαι πολύ μειονεκτικά, γιατί έχουν την καταλληλη ακαδημαικη εκπαιδευση(εκει η ψυχολογια διδασκεται σε ιατρικες, θετικες σχολες ακομα και σε πολυτεχνεια!) αλλά και πολύ ανώτερο κύρος στην κοινωνία τους καθως οι συλλογοι τους έχουν κανει σαφή την εννοια της ψυχολογίας και το ρολο τους. Ένα δευτερο που συμβαινει στη χωρα μας, ακομα και αναμεσα στους φοιτητες είναι η ταυτιση της ψυχολογίας με τη ψυχοθεραπεια. Η ψυχολογία δε δημιουργήθηκε για να θεραπευσει. Ειναι μια ειδική επιστημη που μελετα τη συμπεριφορα και τις γνωστικες λειτουργιες σε ζωντες οργανισμους. Η κλινικη ψυχολογία ειναι μονο που ασχολειται με την θεραπεια των παθοψυχολογικων καταστασεων.
Έχω την εντυπωση πως εμεις, οι νεοι ψυχολογοι εχουμε να αντιμετωπισουμε μεγαλες τρυπες στο επαγγελμα μας.
Πρεπει να αλλαξουμε την εικονα της στην κοινωνια, να αλλαξει φυσικα κατευθυνση σπουδων στο λυκειο(δε νομιζω να χρειαστηκαν σε κανεναν τα αρχαια και τα λατινικα στη σχολη μας :P) ώστε να ελκύει και τον καταλληλο πληθυσμο(που θα εχει επιγνωση τι παει να σπουδασει). Δεν ειμαστε νηπιαγωγοι..

[katser]

Πολλη καλη πληροφοριση. Το μονο που θελω να πω ειναι οτι πλεον υπαρχει αναγνωριση για τους ψυχοθεραπευτες, και νομιζω οτι και στην εφορια μπορεις να δηλωθεις ως ψυχοθεραπευτης. Επισης τα προγραμματα για να γινεις ψυχοθεραπευτης ενω εχουν ενα μεγαλο θεωρητικο κομματι εχουν και ενα εξησου μεγαλο πρακτικο, και βεβαια υποχρεωτικη προσωπικη ψυχοθεραπεια.

[golfo]

Είμαι τελειόφοιτος προπτυχιακός φοιτητής Ψυχολογίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να τοποθετηθώ επί διαφόρων ζητημάτων, που έχουν τεθεί από τους συνομιλητές έως τώρα, καθώς διακρίνω μία έντονη διάσταση παραπληροφόρησης.

Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου
Να ξεκαθαρίσουμε, ότι για να δηλώνει ο οιοσδήποτε Ψυχολόγος θα πρέπει να έχει Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, την οποία και αποκτά μέσα από μία σειρά διαδικασιών με το βασικό του Πτυχίο Ψυχολογίας. Τώρα, Πτυχία Ψυχολογίας στην Ελλάδα χορηγούν μόνο το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (http://psy.panteion.gr/), το Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (http://imm.demokritos.gr/UOA-PSYCH/, http://www.ppp.uoa.gr/), το Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (http://www.psy.auth.gr/) και το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (http://psixologia.dev.edu.uoc.gr/). Αυτά και μόνον αυτά. Επιπλέον, Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορούν να πάρουν κάτοχοι Πτυχίου Ψυχολογίας από αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, εφ’ όσον το Πτυχίο τους εγκριθεί ως αντίστοιχο και ισότιμο με εκείνα της ημεδαπής από το Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών & Πληροφόρησης (http://www.doatap.gr/).
Γίνεται, νομίζω, αντιληπτό από τα παραπάνω, ότι κανένα άλλο Πτυχίο δε δίνει στον κάτοχό του τη δυνατότητα έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου.
Όσον αφορά στα Τμήματα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε καμία των περιπτώσεων δεν απονέμουν πτυχία Ψυχολογίας, παρά μόνο δίνουν τη δυνατότητα στους αποφοίτους τους να ενταχθούν στο Π.Ε. Φιλολόγων, όποια κατεύθυνση κι αν έχει επιλέξει ο εκάστοτε φοιτητής.
Από την άλλη μεριά, όσον αφορά στο λεγόμενο «άνοιγμα του κλειστού επαγγέλματος των Ψυχολόγων», δεν υπάρχει καμία εξέλιξη ως προς τις νομοθετικές ρυθμίσεις και συνεπώς ισχύουν μέχρι στιγμής τα προαναφερόμενα.
Κατά την προσωπική μου, βέβαια, άποψη η Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου θα έπρεπε να δίνεται μόνο σε κατόχους Πτυχίου Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία, κατ’ αντιστοιχίαν των νομοθεσιών για τους Ψυχολόγους στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις σε μεγάλο βαθμό ως ευνομούμενο και πολιτισμένο κράτος, ότι οι υπηρεσίες, που παρέχονται στους πολίτες σου, είναι υψηλού επιπέδου και διαφυλάττεις, έτσι την ψυχική αλλά και σωματική τους υγεία, αν μιλάμε για κλινική πρακτική. Παραθέτω τους συνδέσμους τόσο για τη British Psychological Society (http://www.bps.org.uk/) όσο και για την American Psychological Association (http://www.apa.org/), για όποιον ενδιαφέρεται.
Πληροφορίες για τη διαδικασία έκδοσης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου μπορεί κανείς να βρει στην επίσημη ιστοσελίδα του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (http://www.seps.gr/).

Ειδικότητες Ψυχολογίας
Επιπροσθέτως, θεωρώ, ότι πρέπει να γίνει σαφές, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα από το κράτος αναγνωρισμένες ειδικότητες Ψυχολογίας. Αυτό σημαίνει, ότι νομικά κανείς Ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει την εφαρμοσμένη ή ακαδημαϊκή ψυχολογική του ειδικότητα. Θα δώσω ένα παράδειγμα, ώστε να γίνει κατανοητό αυτό, που προείπα. Εάν ένας επαγγελματίας έχει Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία, απαγορεύεται να δηλώνει Κλινικός Ψυχολόγος. Θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία.
Φυσικά και αυτό είναι απαράδεκτο, τόσο για τους πολίτες, οι οποίοι παραπληροφορούνται για ακόμη μια φορά και οδηγούνται σε «επαγγελματίες – τσαρλατάνους», όσο και για τον ίδιο το χώρο της Ψυχολογίας, ο οποίος υποβαθμίζεται.
Την ειδικότητα, η οποία - για άλλη μια φορά θα τονίσω - δεν αναγνωρίζεται από το Ελληνικό Κράτος, την αποκτά κανείς με το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης σε κάποιον επίσημο εφαρμοσμένο ή ακαδημαϊκό Κλάδο της Ψυχολογίας και κατ' επέκτασιν με το Διδακτορικό Δίπλωμα σε επίσης αναγνωρισμένο Κλάδο της Ψυχολογίας.
Για να εργαστεί κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο, παραδείγματος χάριν σε δημόσιο Γενικό ή Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, που σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο) θα εργαζόταν ένας Κλινικός Ψυχολόγος (με Πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία και Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία – διαφορετικά δε θα ήταν αναγνωρισμένος ως Κλινικός Ψυχολόγος και άρα δε θα είχε Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος), στην Ελλάδα πρέπει να είναι Ψυχολόγος κάτοχος αναγνωρισμένου Πτυχίου Ψυχολογίας με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και ανάλογα με την εκάστοτε προκήρυξη κάτοχος κάποιου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης ή / και Διδακτορικού Διπλώματος ανεξαρτήτως ειδίκευσης σε κλάδο της Ψυχολογίας. Για παράδειγμα, αν βγάλει μία προκήρυξη το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, η οποία θα αφορά σε προσλήψεις Ψυχολόγων θα ζητείται Πτυχίο Ψυχολογίας της ημεδαπής ή Πτυχίο Ψυχολογίας της αλλοδαπής αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο της ημεδαπής από το Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π., Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου και μπορεί να μοριοδοτείται η κατοχή από τον υποψήφιο Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Ψυχολογία. Κατά συνέπεια, αν κάνει αίτηση κάποιος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία κι ένας άλλος Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα στη Σχολική Ψυχολογία, θα προσλάβουν το δεύτερο καθώς έχει περισσότερα τυπικά προσόντα, παρ' ότι ο πρώτος θα είναι πιο αρμόδιος βάσει μεταπτυχιακής ειδίκευσης για να εργαστεί σε ένα ψυχιατρικό πλαίσιο! Αυτό σημαίνει, ότι όλα τα Μεταπτυχιακά Διπλώματα Ψυχολογίας ανεξαρτήτως ειδίκευσης, στις προκηρύξεις διορισμών στο δημόσιο τομέα λαμβάνουν την ίδια μοριοδότηση. (!)Βέβαια, σε κάποιες προκηρύξεις μπορεί να υπάρχει κάποια προτίμηση σε κάποια μεταπτυχιακή ειδίκευση(!). Έτσι, στο παραπάνω παράδειγμα, μπορεί η προκήρυξη να αναφέρει, ότι θα προτιμηθούν Ψυχολόγοι κάτοχοι αναγνωρισμένου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία ή / και Διδακτορικού Διπλώματος στην Κλινική Ψυχολογία. Είμαστε εξ άλλου η χώρα της παράνοιας! Στον ιδιωτικό, βέβαια, τομέα μπορεί να σου ζητήσουν ό, τι κρίνουν οι εκάστοτε εργοδότες ως απαραίτητο.
Το ότι, όμως, δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί οι ειδικότητες της Ψυχολογίας στην Ελλάδα, δε συνεπάγεται, ότι με το βασικό μας Πτυχίο δηλώνουμε ανειδίκευτοι, προφανώς! Δηλώνουμε Ψυχολόγοι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ θολά, αλλά είναι στο χέρι μας να παλέψουμε για τα δικαιώματα του Κλάδου μας, αλλά κυρίως για τα δικαιώματα των ασθενών μας.

Ψυχοθεραπεία
Ας περάσουμε και στο θέμα της Ψυχοθεραπείας. Για ακόμη μια φορά, στην Ελλάδα ο τίτλος του «Ψυχοθεραπευτή» δεν είναι νομικά θεσμοθετημένος και θεωρητικά είναι παράνομο ο οιοσδήποτε να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής. Αν συνεχίσω το παραπάνω παράδειγμα, ας υποθέσουμε, ότι ο άνω επαγγελματίας έχει εκπαιδευτεί στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να δηλώνει Ψυχολόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία, Διδακτορικό Δίπλωμα στην Κλινική Ψυχολογία και εκπαίδευση στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία ή ότι παρέχει Γ / Σ Ψυχοθεραπεία. Σε καμία περίπτωση το ελληνικό κράτος δεν τον κατοχυρώνει, ώστε να μπορεί να δηλώνει Ψυχοθεραπευτής Γ / Σ κατεύθυνσης. Κατά την προσωπική μου, άποψη και πάλι, αυτό δημιουργεί τρομερά προβλήματα στους αναγνωρισμένους Ψυχοθεραπευτές και απίστευτη σύγχυση στον κόσμο, που γίνεται αποδέκτης αυτών των υπηρεσιών.
Επειδή ακούγεται από διάφορους, ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος Ψυχολόγος, Ψυχίατρος ή Παιδοψυχίατρος, ώστε να παρέχει ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες, να επισημάνω, ότι για μένα αυτή η πρακτική είναι το λιγότερο επικίνδυνη! Η Ψυχοθεραπεία είναι το μέσο των ειδικών – Ψυχολόγων, Ψυχιάτρων και Παιδοψυχιάτρων – ώστε να θεραπεύσουν μία ψυχική διαταραχή ή να βοηθήσουν τον πάσχοντα να αυτο-βελτιωθεί και να αναπτυχθεί. Το μέσο εκείνο, που στα χέρια ενός εξειδικευμένου επιστήμονα (επαναλαμβάνω Ψυχολόγου, Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου) είναι θαυματουργό, στα χέρια ενός ανίδεου σίγουρα θα αποδειχτεί επιβλαβές. Δυστυχώς, πολλά Ινστιτούτα εκπαίδευσης σε κάποια μορφή Ψυχοθεραπείας δέχονται άτομα, που δεν είναι Ψυχολόγοι, Ψυχίατροι ή Παιδοψυχίατροι με Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος. Είναι αδύνατο να παρέχεις Ψυχοθεραπεία σε κάποιο άτομο χωρίς να έχεις άριστες γνώσεις Εξελικτικής Ψυχολογίας, Ψυχοπαθολογίας Παιδιών, Εφήβων κι Ενηλίκων και Ψυχοδιαγνωστικής Αξιολόγησης.

Διαφορές Ψυχολόγων - Ψυχιάτρων & Παιδοψυχιάτρων
Τέλος, επειδή θλίβομαι βαθύτατα, όταν διαβάζω σχόλια συναδέλφων Ψυχολόγων ή μελλοντικών Ψυχολόγων, οι οποίοι δεν ξέρουν ακόμη τις διαφορές μεταξύ ενός Ψυχολόγου κι ενός Ψυχιάτρου, ας γνωρίζουν, ότι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών επαγγελματιών είναι, ότι οι Ψυχίατροι και οι Παιδοψυχίατροι ως Ιατροί έχουν τη δικαιοδοσία να παράσχουν φαρμακευτική θεραπεία, αν το κρίνουν απαραίτητο. Καμία άλλη διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ ενός Ψυχολόγου με Μεταπτυχιακή και Διδακτορική ειδίκευση στην Κλινική Ψυχολογία κι ενός Ψυχιάτρου ή Παιδοψυχιάτρου. Να σημειώσω, ότι οι Ψυχολόγοι έχουν πληρέστατη εκπαίδευση στην Ψυχομετρική Αξιολόγηση των ασθενών ενώ οι Ψυχίατροι στην Κλινική Ψυχοφαρμακολογία.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, Ψυχολόγοι και Ψυχίατροι / Παιδοψυχίατροι συνεργάζονται ως προς την ολοκληρωμένη και πλήρη αντιμετώπιση ενός περιστατικού.
Τέλος, να επισημάνω σε αυτό το σημείο, για όσους δεν είναι ενήμεροι, ότι στις πολιτείες Guam, New Mexico και Louisiana των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δίνεται η δυνατότητα σε Κλινικούς Ψυχολόγους, δηλαδή σε άτομα με Διδακτορικό Δίπλωμα Κλινικής Ψυχολογίας, να χορηγούν φαρμακευτική αγωγή, εάν έχουν παρακολουθήσει ένα Μεταδιδακτορικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Κλινικής Ψυχοφαρμακολογίας.
Στον χώρο της ψυχικής υγείας φυσικά απασχολούνται και Κοινωνικοί Λειτουργοί, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν καμία απολύτως αρμοδιότητα στη Διάγνωση και τη Θεραπεία (Ψυχολογική ή Φαρμακευτική) των ψυχικών διαταραχών και γι’ αυτό το λόγο δε θα επεκταθώ.

Ιδιωτική Πρακτική ως επαγγελματίας Ψυχολόγος
Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, το άτομο εκείνο, το οποίο κατέχει βασικό Πτυχίο Ψυχολογίας και άρα Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος Ψυχολόγου, μπορεί να εργαστεί ως ιδιώτης Ψυχολόγος με δικό του γραφείο. Τώρα, το αν κάποιος με ένα Πτυχίο Ψυχολογίας, μπορεί να αναλάβει να παράσχει στον εκάστοτε ασθενή – πελάτη Ψυχολογικές Υπηρεσίες, κάτι, που συνεπάγεται Ψυχοδιαγνωστική Αξιολόγηση και Ψυχολογική Θεραπεία, κατά την προσωπική μου άποψη φυσικά και δεν μπορεί. Να ξεκαθαρίσω, ότι είναι καθόλα νόμιμο να εργάζεται ως Ψυχολόγος, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Θα είναι όμως επαρκής; Δε θα είναι!
Χρειάζεται (1) πολυετή ειδίκευση με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης και Διδακτορικό Δίπλωμα σε εφαρμοσμένο Κλάδο της Ψυχολογίας (Κλινική, Συμβουλευτική, Σχολική, Αθλητική, Οργανωτική – Βιομηχανική Ψυχολογία ή Ψυχολογία της Υγείας), ώστε να μπορεί να εργάζεται με τους αντίστοιχους πληθυσμούς ανάλογα με την ειδικότητά του, (2) ειδική εκπαίδευση από αναγνωρισμένο κι επίσημο φορέα σε μία ή περισσότερες Ψυχοθεραπευτικές Προσεγγίσεις (Ψυχαναλυτική, Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική, Συστημική, Ανθρωπιστική) έτσι, ώστε να λειτουργεί ως Ψυχοθεραπευτής, (3) προσωπική Ψυχοθεραπεία, (4) Εποπτεία από έμπειρο Ειδικευμένο Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπευτή για τα περιστατικά, που αναλαμβάνει και (5) Συνεχή ενημέρωση για τις νέες επιστημονικές εξελίξεις στο χώρο της Ψυχολογίας και διά βίου μετεκπαιδεύσεις.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και κατ’ επέκταση να έχουμε το σεβασμό και την εκτίμηση κατ’ αρχήν των ασθενών – πελατών μας, των συναδέλφων και φυσικά της ευρύτερης κοινωνίας μέσα στην οποία καλούμαστε να εργαστούμε, ας πληροφορούμαστε πρώτα όσο το δυνατόν εγκυρότερα κι ύστερα ας γράφουμε την άποψή μας. Σε μία κοινωνία, όπως η Ελληνική, όπου ισχύει το ρητό «ό, τι δηλώσεις είσαι», τουλάχιστον εμείς οι επαγγελματίες ας προφυλάξουμε τον κλάδο μας, πράγμα, που θα μας επιφέρει και την αντίστοιχη αναγνώριση, προστατεύοντας έτσι – κι αυτό είναι το ζητούμενο – τους αποδέκτες των υπηρεσιών μας, που βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι και την πλήρη σύγχυση. Και πώς να μην βρίσκονται, όταν ο ίδιοι οι μελλοντικοί ή σύγχρονοι επαγγελματίες τελούν υπό το κράτος της ίδιας κατάστασης;(!).

Ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα και επιτέλους βρέθηκε κάποιος να τα παραθέσει ως έχουν γιατί με όσα διάβαζα τράβαγα τα μαλλιά μου!!! Να προσθέσω για τους ψυχοθεραπευτές πράγματι υπάρχει πλαίσιο που τους κατοχυρώνει όχι όμως Ελληνική Νομοθεσία. Υπάρχει ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Ψυχοθεραπευτών που θέτει συγκεκριμένους όρους για να γίνεις μέλος του και να κατοχυρωθείς ως ψυχοθεραπευτής. Μερικοί από τους όρους είναι η ειδίκευση σε πιστοποιημένο κέντρο ψυχοθεραπείας και κατοχή πτυχίου ψυχολογίας. Οσοι ενδιαφέρονται μπορούν να ψάξουν σχετικά στο διαδίκτυο για το τι προβλέπεται. Εχοντας κάνει ειδίκευση στη συστημική συμβουλευτική συστήνω ανεπιφύλακτα στους συναδέλφους πέρα από το όποιο μεταπτυχιακό να προχωρήσουν και σε προσωπική ψυχοθεραπεία και ειδίκευση σε κάποια κατεύθυνση ψυχοθεραπείας! Αποκτάς τρομερή εμπειρία ιδιαίτερα μέσα από την προσωπική σου ψυχοθεραπεία. Αυτού του είδους οι ειδικεύσεις προσφέρουν γνώσεις βιωματικές που σε καμία περίπτωση δεν θα τις έχει κάποιος μέσα από ένα μεταπτυχιακό στο οποίο αναμασάμε τα όσα ήδη έχουμε διδαχτεί στο πτυχίο! Και για μένα δε νοείται ψυχολόγος να μην έχει κάνει τη θεραπεία του πριν ανοίξει δικό του γραφείο ή πριν εργαστεί σε οποιοδήποτε πλαίσιο, ή έστω ας τα κάνει παράλληλα! Καταλαβαίνετε ότι υπάρχει κίνδυνος αντιμεταβίβασης δικών μας θεμάτων στους πελάτες-ασθενείς μας, άρα ποια θεραπεία θα μπορέσουμε να προσφέρουμε σε αυτούς;;; Ερευνάτε και μην εφησυχάζεστε μόνο με το πτυχίο. Καλή τύχη σε όλους.